Ο Taylor ήταν αυτός που ανέπτυξε το βασικό υπόβαθρο για την επιστημονική διαχείριση ή αλλιώς το επιστημονικό μάνατζμεντ της παραγωγής κατά τις τελευταίες δύο δεκαετίες του 19ου αιώνα και κατά τις αρχές του 20ου αιώνα. Ο Taylor είχε εντοπίσει ότι οι εργάτες εκείνη την εποχή είχαν την πλήρη εποπτεία κάποιων μέσων παραγωγής (π.χ. εργαλεία) και αυτό είχε ως αποτέλεσμα οι εργάτες να ελέγχουν τους ρυθμούς παραγωγής. Κάτω από αυτές τις συνθήκες, όπως παρατηρεί η Narotzky, ήταν πιο εύκολο για τους εργάτες να αντιταχθούν στα συμφέροντα των ιδιοκτητών και διευθυντών. Έτσι αυτό που προσπάθησε να πετύχει το επιστημονικό μάνατζεμεντ ήταν να αφαιρέσει από τους εργάτες τη γνώση (μεταφέροντάς την στα διοικητικά στελέχη) μετατρέποντάς τους απλά σε εργατικά χέρια: σε άλλη μία μορφή ενέργειας στο όνομα της αύξησης της παραγωγικότητας.