Του Ελ Ρόι (με αφορμή το θάνατο του 15χρονου):

«Σε μια καρέκλα καθισμένος κοιτώ τα γεγονότα. Τα βέλη μου έχουν καρφωθεί στον ουρανό και η φαρέτρα μου είναι άδεια.

Κάποιοι πετούν μολότοφ μπας και φωτίσουν το κουρασμένο σκοτάδι, μα αυτό ανυποχώρητο σκεπάζει τη σκονισμένη πλατεία. «Ας το κουράσουμε κι άλλο!» φωνάζουν μερικοί πετώντας κι άλλες μολότοφ. Μα το σκοτάδι, όσο κουρασμένο κι αν είναι, δε φαίνεται να νικιέται από το φως των μολότοφ. Από την εξουσία των μολότοφ.

Κάθε μορφή εξουσίας θρέφει το σκοτάδι. Ακόμη και η φωτεινή εξουσία. Η εξουσία της εξέργεσης που μυρίζει καπνό και καίει φωτιά.

Είναι η οργή και η οδύνη, το ξέρω…

Ας γκρεμίσουμε για να χτίσουμε. Εμείς οι νικημένοι, εμείς τα τέρατα, εμείς οι δημιουργοί. Ας γκρεμίσουμε για να χτίσουμε. Υπάρχει μια εξουσία που νικά το σκοτάδι της πλατείας. Η εξουσία της αγάπης. Η εξουσια της δημιουργίας.

Πετάξτε λουλούδια στην καταστολή. Πνίξτε τους με λουλούδια.

Πετάξτε λουλούδια σε κάθε μορφή εξουσίας. Πνίξτε τη με λουλούδια.

Μην τους παίρνεται τον αέρα. Δώστε άρωμα στον αέρα.

Μη πετάτε βέλη. Πετάξτε χρώματα.

Είναι η ώρα να χρωματίσουμε, ξανά, τη πλατεία.»