Όταν ο Μαρξ αναγνώρισε το πρότυπο της νέας καπιταλιστικής κοινωνίας στις κατασκευαστικές μονάδες του Manchester επρόκειτο να μεταμορφωθούν τα θεμέλια του πολιτισμού πολύ βαθιά. Η μαρξιστική φιλολογία -και όχι μόνο- μίλησε για εκμετάλλευση, για τον παραλογισμό και την ανελευθερία του καπιταλισμού, για τις σχέσεις ιδιοκτησίας και παραγωγής, για τις τάξεις και την υπεραξία, δίνοντας τα φώτα στις επαναστάσεις που απαιτούσαν, στις επαναστάσεις-αντιστάσεις, οι οποίες αδιαμφισβήτητα δημιούργησαν μια νέα aetas, όπως γράφουν οι Hardt και Negri στο Empire, δηλαδή ένα νέο, πιο ώριμο, πλήρωμα και μια μεταμόρφωση των καιρών. Στις επαναστάσεις του «αντί» οι καταπιεσμένοι άνθρωποι δήλωναν την ανάγκη για ελευθερία «από κάτι» και πολλές φορές αυτοπροσδιοριζόταν απ’ αυτό που πολεμούσαν: αντικαπιταλιστές, αντιπαγκοσμιοποίηση κτλ. Η διαδικασία αυτή ήταν αναγκαία στη διαμόρφωση της προαναφερόμενης aetas, βαδίζοντας στη σκέψη του Hegel ότι δηλαδή η πρόοδος της ανθρωπότητας δεν είναι τίποτα άλλο, παρά η πρόοδος της συνειδητοποίησης της ελευθερίας.

Έτσι λοιπόν, το ελεύθερο λογισμικό δίνει ορμή στο ομότιμο κίνημα βασιζόμενο σε ένα «ήθος» συνεργασίας, σεβασμού, αλληλεγγύης και κοινοκτημοσύνης. Οι άνθρωποι αμφισβητούν την έννοια της ελευθερίας «από κάτι» και αντιλαμβάνονται πλέον την ελευθερία σε όρους δημιουργίας, επικοινωνίας και έκφρασης: «είμαι ελεύθερος να…».  Σήμερα δεν έχουμε ανάγκη από επαναστάσεις που απαιτούν, αλλά από επαναστάσεις που δημιουργούν τον κόσμο που θέλουμε, μέσα στον κόσμο που θέλουμε να ξεπεράσουμε. Κατά την προσωπική μου άποψη το κίνημα του ελεύθερου λογισμικού αποτελεί ενσάρκωση της παραπάνω ανάγκης, δημιουργώντας μια νέα οικονομία, το οικονομικό οικοδόμημα, και μια νέα ιδεολογία ανοικτού κώδικα, το εποικοδόμημα. Ουσιαστικά μιλάμε για μια νέα μορφή πολιτισμού. Συνεπώς, το ελεύθερο λογισμικό και το ομότιμο κίνημα αναδύονται σαν ιστορικές ευκαιρίες για την πραγματιστική συνειδητοποίηση του μότο: «μαζί δημιουργούμε τα πάντα, μαζί κατέχουμε τα πάντα, μαζί γνωρίζουμε τα πάντα, μαζί αποφασίζουμε για τα πάντα».