Πρόσφατα λάβαμε από τον φίλο Γιώργο Δαφέρμο ένα προσχέδιο του άρθρου «Χάκερς και Εργατική Πάλη» το οποίο συνυπογράφει με τον Johan Söderberg. Το άρθρο αυτό προτείνει ότι το κίνημα των χάκερς αποτελεί συνέχεια του εργατικού αγώνα. Οι συγγραφείς δεν περιορίζονται στην αντίληψη των χάκερς ως αυτούς που προκαλούν βλάβες στους υπολογιστές των εργοδοτών, σε αντιστοιχία με τους βιομηχανικούς εργάτες που καταστρέφουν τα μηχανήματα κατά τη διάρκεια εργασιακών διαμαχών. Οι Δαφέρμος και Söderberg επικεντρώνονται στη μελέτη των χάκερς που συμμετέχουν στο κίνημα του ΕΛ/ΛΑΚ, όπου υπάρχει ένα ρήγμα ανάμεσα στο πράττειν και τη μισθωτή εργασία. Σε αντίθεση με τις απόψεις των θιασωτών του ανοικτού κώδικα και πολλών οικονομολόγων, το άρθρο προτείνει ότι οι άνθρωποι, στην προσπάθειά τους να διαφύγουν της αλλοτριωμένης ύπαρξης (συνέπεια της καπιταλιστικής οργάνωσης της εργασίας), έχουν επινοήσει ένα εναλλακτικό μοντέλο εργασιακής οργάνωσης, θεμελιωμένο στην κοινοκτημοσύνη των μέσων παραγωγής, στην εθελοντική συμμετοχή και στην αξία της αυτό-έκφρασης. Καθώς η κοινότητα των χάκερς δραστηριοποιείται σε μια κεφαλαιοκρατική εποχή, η εκμετάλλευση του ελεύθερου περιεχομένου της παραγωγής τους από τις κερδοσκοπικές επιχειρήσεις δε θα μπορούσε να είναι απούσα. Οι συγγραφείς ισχυρίζονται ότι «έτσι οι επιχειρήσεις μπορούν να χαμηλώσουν το κόστος της ενδοεπιχειρησιακής ανάπτυξης προϊόντος και να ασκήσουν μια πτωτική πίεση στους μισθούς και στις εργασιακές συνθήκες στον τομέα υπολογιστών». Στη συνέχεια υπάρχει μια μελέτη του κινήματος των χάκερς κάτω από ένα μαρξιστικό πρίσμα «κοινωνικής υπεραξίας» και «εξομοίωσης της κοινωνικής υπεραξίας».

Η ιστορία θα κρίνει αν το κίνημα του ΕΛ/ΛΑΚ αποτελεί πρόκληση για το κεφάλαιο ή απειλή για την σημερινή καπιταλιστική οργάνωση της εργασίας.

«Το τέλος της ιστορίας» πάντως, σίγουρα δεν είχε υπολογίσει το κίνημα των χάκερς.