Μόλις δημοσιεύτηκε στη ψηφιακή έκδοση της πολιτικής επιθεώρησης «Θέσεις» ένα άρθρο με τίτλο «Ένα σημείωμα για το μέλλον του καπιταλισμού και των κοινών και μια πρόταση». Παραθέτουμε την εισαγωγή του άρθρου:
Οι ομότιμες υποδομές (για παράδειγμα το διαδίκτυο) υποστηρίζουν και διευκολύνουν την ανεμπόδιστη, ελεύθερη διασύνδεση, επικοινωνία και συνεργασία των ανθρώπων. Θέση μας είναι ότι οι εν λόγω υποδομές γίνονται σταδιακά οι γενικοί όροι εργασίας, ζωής και οργάνωσης των βασικών δομών των δυτικών κοινωνιών. Η ομότιμη σχεσιακή δυναμική, που συνοψίζεται στο παλιό σύνθημα Jeder nach seinen Fähigkeiten, jedem nach seinen Bedürfnissen! («από τον καθένα σύμφωνα με τις ικανότητές του, στον καθένα σύμφωνα με τις ανάγκες του!»), βασίζεται στην κατανομή των παραγωγικών μας δυνάμεων.
Αρχικά τα μέσα παραγωγής της πληροφορίας, δηλαδή οι δικτυωμένοι υπολογιστές, και πλέον τα μέσα της υλικής παραγωγής, δηλαδή οι μηχανές που παράγουν φυσικά αντικείμενα, διανέμονται και διασυνδέονται. Ακριβώς όπως οι δικτυωμένοι υπολογιστές εκδημοκράτισαν τα μέσα παραγωγής της πληροφορίας και της επικοινωνίας, τα αναδυόμενα στοιχεία ενός δικτύου μικρο-εργοστασίων ή αυτό που κάποιοι αποκαλούν «επιτραπέζια παραγωγή» (Kostakis, 2013), όπως η τριδιάστατη εκτύπωση (3D printing), διευκολύνουν την ευρεία διαθεσιμότητα των μέσων της υλικής παραγωγής.
Προφανώς η παραπάνω διαδικασία δεν μπορεί να συμβαίνει χωρίς προβλήματα και συγκρούσεις. Σε μια περίοδο πόλωσης και μην έχοντας επιτύχει μια ισορροπία όσον αφορά την παγκόσμια διακυβέρνηση του διαδικτύου (Mueller, 2010), γινόμαστε μάρτυρες διαμαχών για τον έλεγχο και την ιδιοκτησία των κατανεμημένων υποδομών. Από τη μία πλευρά, η ομότιμη παραγωγή σηματοδοτεί ορισμένες ριζικές αλλαγές που λαμβάνουν χώρα αντιτιθέμενες σε ένα παλιό παράδειγμα (paradigm) το οποίο θα πρέπει να ξεπεραστεί ή να αλλάξει (Κωστάκης, 2013, Bauwens, 2013, Benkler, 2005). Από την άλλη, οι προτεινόμενες νομοθεσίες της ACTA / SOPA / PIPA που στόχο έχουν την επιβολή αυστηρών πνευματικών δικαιωμάτων, οι προσπάθειες για ένα κανονιστικό καθεστώς στην αρχιτεκτονική του διαδικτύου (Boyle, 2013), η παρακολούθηση και λογοκρισία από αυταρχικές αλλά και φιλελεύθερες χώρες είναι μόνο μερικοί λόγοι που έχουν κάνει μελετητές, όπως τον Zittrain (2008), να ανησυχούν ότι οι απελευθερωτικές δυνατότητες των ψηφιακών συστημάτων μπορεί να εξαφανιστούν με το μοντέλο των κλειδωμένων, κεντρικά ελεγχόμενων συσκευών πληροφοριών.
Ως εκ τούτου, γίνεται φανερό ότι υπάρχει μια μάχη μεταξύ δύο πόλων: κυβερνήσεων και εταιρειών από τη μια, οι οποίες προσπαθούν να μετατρέψουν τεχνολογίες όπως το διαδίκτυο σε ένα αυστηρά ελεγχόμενο μέσο πληροφόρησης, και των κοινοτήτων χρηστών από την άλλη, που προσπαθούν να κρατήσουν το μέσο ανεξάρτητο (Kostakis, 2013). Αυτό το άρθρο επιχειρεί να απλοποιήσει πιθανά αποτελέσματα με τη χρήση δύο αξόνων ή πόλων που δημιουργούν τέσσερα πιθανά σενάρια.
Συνέχεια εδώ.