Η ιστορία των τελευταίων αιώνων έχει δείξει ότι η πρόοδος των πολιτισμών ήταν στη πραγματικότητα μια πρόοδος της αντιπροσώπευσης: ενώ η  οικονομία υιοθετούσε το σύστημα των τιμών, καθώς υπήρχε, και ακόμη υπάρχει, η αντίληψη ότι οι τιμές μπορούν να δρουν εκ μέρους των οικονομικών όντων – κατ’ ουσίαν αντιπροσωπεύοντάς τους – την ίδια στιγμή το σύστημα της αντιπροσωπευόμενης δημοκρατίας (αμερικάνικη εφεύρεση) άκμαζε. Επιπροσθέτως ακόμη και στις μεγάλες εταιρίες σήμερα η δύναμη δε βρίσκεται στα χέρια των ιδιοκτητών αλλά συγκεντρωμένη στα χέρια του διοικητικού συμβουλίου που αντιπροσωπεύει τους μετόχους.

Η ομότιμη παραγωγή (peer production) αναδύεται μέσα από τη παρούσα οικονομία και είναι πέρα από τον έλεγχο της ιεραρχίας, την εξάρτηση των μισθών και γενικότερα του συστήματος της οικονομίας της αγοράς. Επιπλέον η ομότιμη ιδιοκτησία (peer property) δεν υιοθετεί το μότο «αφού είναι δικό σου, δεν είναι δικό μου», με άλλα λόγια δεν λειτουργεί αποκλειστικά. Συνεπώς, η ομότιμη παραγωγή και ιδιοκτησία είναι μετα-καπιταλιστικές έννοιες.

Ενώ ο Michel Bauwens θεωρεί την ομότιμη διακυβέρνηση (τρόπος διοίκησης που συναντάτε στις ομότιμες διεργασίες) μετά-δημοκρατική, θα την αποκαλούσα μετά-αντιπροσωπευτική καθώς είναι μια μορφή διακυβέρνησης που δε βασίζεται στην αντιπροσώπευση: οι συμμετέχοντες συναποφασίζουν με άμεσο τρόπο. Επίσης η οικονομία σήμερα είναι έμφυτα βιοπολιτική: η παραγωγή, ιδιοκτησία και διακυβέρνηση εκφράζουν μια ριζοσπαστική μεταστροφή των κοινωνικών υποκειμένων, διαμορφώνοντας παράλληλα αυτή την υποκειμενικότητα. Η αντιπροσώπευση στο οικονομικό και πολιτικό γίγνεσθαι κυριαρχεί εφ’ όσον οι κοινωνίες είναι συγκεντρωτικά δίκτυα. Επομένως αν η υπόθεση της P2P θεωρίας ισχύει (τα διανεμημένα δίκτυα –distributed networks– συνεχίσουν να πολλαπλασιάζονται και γίνουν πλειοψηφία) τότε η αντιπροσώπευση εξελίσσεται, μετασχηματίζεται και τελικά εγκαταλείπεται.

Περαιτέρω πληροφορίες σχετικά με τις ομότιμες πρακτικές μπορείτε να βρείτε εδώ .