Η νέα εποχή της produsage (production: παραγωγή + usage: χρήση = produsage) περιλαμβάνει του τρόπους παραγωγής στους οποίους πρωτοστατεί το υβριδικό μοντέλο του produser δηλαδή του ατόμου που χρησιμοποιεί/καταναλώνει και συγχρόνως παράγει (Bruns, 2005). Αυτή η εποχή, λοιπόν, δηλώνει την αλλαγή στην αλυσίδα παραγωγής μέσα στα αναδυόμενα συνεργατικά διαδικτυακά πλαίσια, όπου για τους καταναλωτές/χρήστες είναι δυνατόν την ίδια στιγμή να παράγουν περιεχόμενο, το οποίο κάποιες φορές οι ίδιοι θα καταναλώσουν. Ο όρος produserism επινοήθηκε από τον Axel Bruns (2005) για να περιγράψει τη «συγχώνευση» ή τη σύγκλιση μεταξύ των εννοιών του παραγωγού και καταναλωτή. Πιο συγκεκριμένα, ο όρος περιλαμβάνει τους παραγωγούς που δρουν και σαν χρήστες, καθώς και τους χρήστες που δρουν σαν παραγωγοί. O Bruns ισχυρίζεται ότι σήμερα στο ψηφιακό κόσμο δεν υπάρχει συγκεκριμένος διαχωρισμός στην αλυσίδα παραγωγής αξίας ανάμεσα στη παραγωγή, διανομή και κατανάλωση, αλλά αυτό που συμβαίνει είναι μια ροή «τεχνημάτων» (artefacts) συλλογικής δημιουργικότητας, τα οποία αν και ανολοκλήρωτα (γι’ αυτό το λόγο η λέξη που χρησιμοποιεί ο Βruns είναι artefacts και όχι products), συσσωρεύονται με αυξανόμενο ρυθμό. Τα «τεχνήματα» αυτά μπορούν να αποτελέσουν κοιτίδες για τη παραγωγή βιομηχανικών προϊόντων, η παραγωγική διαδικασία των οποίων περιλαμβάνει το σχεδιαστικό μέρος που θα πραγματοποιείται με «πρακτικές produsion». Ουσιαστικά ,όπως παρατηρεί και ο Bauwens, η produsage είναι μέρος της ομότιμης παραγωγής. Κατά τη γνώμη μου η προαναφερόμενη «ροή τεχνημάτων» είναι ασυνεχής: η αλυσίδα παραγωγής δεν έχει ενοποιηθεί, όπως ίσως αφήνεται να εννοηθεί, αλλά στη πραγματικότητα χαρακτηρίζεται από μια ασυνέχεια και σπασμωδικότητα. Επίσης στην ομότιμη παραγωγή ο καθενός/η καθεμία παράγει, καταναλώνει και παράλληλα διανέμει (distributes) : δε μιλάμε, λοιπόν, μόνο για produser αλλά για κάτι πιο πολύπλευρο, για το diproduser.

Διαβάστε επίσης (αγγλικά) : http://blog.p2pfoundation.net/the-produsage-revolution-a-stellar-new-book/2007/11/15